Aşık Kul Ahmet- Yaz Gelip De Üç Ayları Doğunca

Aşık Kul Ahmet ile Aşık Veysel

YAZ GELİP DE ÜÇ AYLARI DOĞUNCA

Yaz gelip de üç ayları doğunca

Filizlenip fidan olur ağaçlar

Dağlar burcu burcu çiçek açınca

Güzellere seyran olur ağaçlar

Yaprakları temiz koku taşırır

Dallarında kızlar güller devşirir

İnsanlara türlü yemek pişirir

Semalara duman olur ağaçlar

Davul olur meydanları inletir

Müzik olur nice halkı dinletir

Hele şu saz çok dertleri söyletir

Dertli kaval keman olur ağaçlar

Kimi düzgün kimisi de yan olur

Tüm kuşları dallarına kondurur

Yeryüzünü bir cennete döndürür

İnsanlara mihman olur ağaçlar

Kul Ahmet’im gölge olur gidene

Mahsulü bol verir hizmet edene

Meyvaları şifa verir bedene

Çok dertlere derman olur ağaçlar

ÂŞIK KUL AHMET

Aşık Veysel- Varlığa Bak

VARLIĞA BAK

Orman yurdun temelidir

Nesillerin evvelidir

Her sanatın ilk elidir

Ormandaki varlığa bak

Orman memleketin süsü

Hem ufağı hem irisi

Her dalında bir kuş sesi

Ormandaki varlığa bak

Güneşten aldığı hızlar

Toplar havayı temizler

Sıhhatli yaşarız hepimiz

Ormandaki varlığa bak

Çiçek açar irenk irenk

Dağları süsler gülerek

Selleri önler emerek

Ormandaki varlığa bak

AŞIK VEYSEL

Aşık Mustafa- Tasarrufa Gel

TASARRUFA GEL

Vatandaş gereksiz saçma paranı

İsraftan kaçınıp tasarrufa gel

Düşün geleceğin bağla yaranı

İsraftan kaçınıp tasarrufa gel

Elektrik suda yeme içmede

Giyimde kuşamda eşya seçmede

Toprak anaya saygı göstermede

İsraftan kaçınıp tasarrufa gel

Bütçenize göre lükse girmeden

Yiyiniz içiniz israf etmeden

Zamanı ömrü boşa tüketmeden

İsraftan kaçınıp tasarrufa gel

Öyleyse yurdumuz güçlü olmalı

Teknoloji çağda yerini almalı

Yıldızların kapısını çalmalı

İsraftan kaçınıp tasarrufa gel

Âşık Mustafa’nız getirsin dile

Güçlü olabilmek tasarruf ile

İsraf felakettir çektiri çile

İsraftan kaçınıp tasarrufa gel

ÂŞIK MUSTAFA

Bayburtlu Celali- Karşı Yatan Ulu Dağlar

KARŞI YATAN ULU DAĞLAR

Karşı yatan ulu dağlar

Kar kusar bellerin senin

Yazın kışın belli olmaz

Sert eser yellerin senin

Suyun bir kumsaldan kaynar

İner düz ovayı boylar

Şarıl şarıl akar çağlar

Serindir sellerin senin

Çiğdemin menekşen kokar

Güzeller göğsüne takar

İçinde sunalar oynar

Derindir göllerin senin

Dağın çiçekle dolmasın

Umarım yaylan olmasın

Yâd ilden avcı gelmesin

Bağlansın yolların senin

Celali der tuzak kurdun

Pusularda sindin durdun

Yahşi yerden yaman vurdun

Kırılsın ellerin senin

BAYBURTLU CELALİ

Şeref Taşlıova- Biri Su

BİRİ SU

Bu dünyada üç şeyi çok severim

Biri ağaç, biri toprak, biri su

Üçünü de tarif eder överim

Biri ağaç, biri toprak, biri su

Ağaç gölge olur kazanç bir yana

Toprak insanlara sevgili ana

Susuz hiçbir şeyi vermeyin bana

Biri ağaç, biri toprak, biri su

Ağaç diker isen yettin murada

Topraksız karnımız doymaz dünyada

Şeref ruhum bir sudur, gönlüm bir ada

Biri ağaç, biri toprak, biri su

ŞEREF TAŞLIOVA

Karacaoğlan- Yine Bahar Geldi Demi

YİNE GELDİ BAHAR DEMİ

Yine geldi bahar demi,

Yaz ayları şimden geri.

Güz gününün bulanığı,

Çağlar akar şimden geri.

Katar katar oldu göçler,

Donun geydi her ağaçlar.

Deli deli öten kuşlar,

Diller bağlar şimden geri.

Her ağaçlar geyer donun,

Bülbüller artırır ünün.

Koç yiğitler de vatanın,

Anar ağlar şimden geri.

Meste Karac'oğlan meste,

Var derdine derman iste.

Kavuşturur dostum dosta,

Yayla yollar şimden geri.

KARACAOĞLAN

Kul Semai- Ne Güzel

NE GÜZEL

Yine bahar geldi yeşerdi dağlar

Yeşile bürünmüş dallar ne güzel

Giymiş libasını renk almış bağlar

Bağ bahçede yetiren kullar ne güzel

Çalışanlar türlü mahsül yetirir

Varlık insanlara sa’det getirir

Arı çiçek derer balın artırır

Kovanın içinde ballar ne güzel

Çiftçi hazırlamış bağ bohçasını

Aş’lı fidanında yer meyvasını

Koyun kuzu otlar kazovasını

Meleşir kuzular ne güzel

Semai’m kavuştuk bahara yaza

Güzeller kendini çekerlere naza

Hayran oldum yeşil dalda avaza

Bülbüller ötüşür güller ne güzel

KUL SEMAİ

Aşık Veysel- Gözyaşları Gibi Ulu Dağların

GÖZYAŞLARI GİBİ ULU DAĞLARIN

Gözyaşları gibi ulu dağlardan

Enginden engine çağlayan sular

Derin derin derelerden dönerek

Arayıp aslını ağlayan sular

Çağlayarak o bahçeden o bağa

Hayat verir kuvvet verir toprağa

İrenk verir çiçeklere yaprağa

Nebatı toprağı bağlayan sular

Ateş olur çiğ pişirir fırında

Ziya verir nurlar saçar yerinde

Saf olarak akar köy pınarında

Güzeller gönlünü eğleyen sular

İnsanoğlu suyu koymaz haline

Setler çeker baraj yapar yoluna

Bunca santraller almış eline

Her bir ihtiyacı sağlayan sular

Her zaman aşıkım suyun sesine

Baharda bulanıp çağlamasına

Akar gözyaşlarım gam deryasına

Veysel'in derdini yen'leyen sular

ÂŞIK VEYSEL

Aşık Veysel- Çiftçiler

ÇİFTÇİLER

Dinle çiftçilerin garip halini

İlkbaharda çifte başlar çiftçiler

Hiçbir zaman işten çekmez elini

Durmaz yıl onik'ay işler çiftçiler

Evvel buğday eker sonra arpayı

Her gün fazla saçar kuşların payı

Tarlada görürse kuşu kargayı

Döner sapanınan taşlar çiftçiler

Yağmur bol olursa güler yüzleri

Bahar göğ ekini görür gözleri

Çayır çimen bürüyünce dizleri

Öküzün boynunu boşlar çiftçiler

Biçer ekinini sürer harmanı

Esen yellerinden savurur onu

Bol gelirse dane ile samanı

O sene rahat kışlar çiftçiler

Veysel anlatırsın çiftçi halını

Kışın yemler davarını malını

Başına toplanır oğlu gelini

Şimdi bol şüküre başlar çiftçiler

ÂŞIK VEYSEL

Dursun Yaşa- Kıbrıs Bizimdir

KIBRIS BİZİMDİR

Ne hakla istiyorsun, Kıbrıs’ı zaman zaman

Artık kükreyeceğim bunu bil gafil Yunan

Dünyayı kandırarak, gizli kuyular kazma

Kıbrıs Türk’ün yurdudur, sakın şaşırma

Kan döktük, teri sildik, alnımızın akıdır

Hak ve adalet varsa Kıbrıs Türk’ün hakkıdır.

Boşuna rüya görme, hatırla bir dünleri

Tekrar bilemiyelim, bu şanlı süngüleri

Tarih bizi söyler, coğrafyası da bizden

Barışı baltalamak, saygısızlık hep sizden

Adımız şanlı Türk’tür, her şeyimiz mertçedir

Hakka el uzatanın ölümü köpekçedir.

Sulhu korumak için cihanla dost olduksa

Beyhude hayal kurup göz dikmeyen Kıbrıs’a

Vatanın parçaları bölünmez bir bütündür.

Yüzyıllardır Türk olan; Kıbrıs yine Türk’ündür.

DURSUN YAŞA

Celal Sahir Erozan- Kafkas Türküsü

KAFKAS TÜRKÜSÜ

Her köşende bin çiçekli bahçeler vardı;

Göklerinin güneşinden güller yağardı…

Dağlarının yeşil saçı niçin ağardı?

Gecelerin niçin hasret çeker hilâle?

Seni Türk’ün hicranı mı koydu bu hale?

Güzel Kafkas! Yeter bu yas uykusu, uyan!

Benzin solmuş, düşmanların kanıyla boyan;

Bayrak gibi kırmızı ol, güneş gibi yan…

Sarıl Türk’ün getirdiği parlak hilâle!

Seni onun hicranı mı koydu bu hale?

Al dudaklar mavi göğe dua okusun;

Pembe eller yarın için şallar dokusun;

Her yiğit er kılıcına bir kelle kosun…

Tanrı artık bir nihayet versin bu hale:

Seni çabuk kavuştursun nazlı hilâle…

CELAL SAHİR EROZAN

Mustafa Kemal Atatürk- Hakikat Nerede

HAKİKAT NEREDE?

Gafil, hangi üç asır, hangi on asır

Tuna ezelden Türk diyarıdır.

Bilinen tarihler söylememiş bunu

Kalkıyor örtüler, örtülen doğacak,

Dinleyin sesini doğan tarihin,

Aydınlıkta karaltı, karaltıda şafak

Yalan tarihi gömüp, doğru tarihe gidin.

Asya'nın ortasında Oğuz oğulları,

Avrupa'nın Alplerinde Oğuz torunları

Doğudan çıkan biz

Nerde olsa, ne olsa kendimizi biliriz

Türk sadece bir milletin adı değil,

Türk bütün adamların birliğidir.

Ey birbirine diş bileyen yığınlar,

Ey yığın yığın insan gafletleri

Yırtılsın gözlerdeki gafletten perde,

Hakikat nerede?

MUSTAFA KEMAL ATATÜRK

Yavuz Bülent Bakiler- Bizim Türkümüz

BİZİM TÜRKÜMÜZ

Bizim türkümüzde gurbet var artık.

Hasret var, yürek var, toprak var balam

Gönlümüzü sımsıcak alan topraklar

Altaylara, Tanrı Dağları'na dek uzar

Kim demiş vatanımız Edirne'den Kars'a kadar.

Kerkük'te kurşunlar ansızın bizi vurur

Sürüklenir sokaklarda başsız cesetlerimiz

Zulüm bir hançer gibi içimize oturur

Bir mağara devrinden arta kalan insanlar

Kerkük'te kan kusturur...

Basmış kanlı çizmeler toprağına bir defa

Çiğnenmiş kara kalpaklar, temiz duvaklar

Susmuş minarelerinde mübarek ezan

Prangaya vurulmuş bir mahkûm gibi çaresiz

Boynu bükük türkülerde güzelim Azerbaycan.

Balkanlarda büyük, öksüz kubbeler

Minareler, şadırvanlar, kervansaraylar

Bizi söyler, anlatır Mimar Sinan'dan beri

Üsküp'te, Estergon'da, bir atar damar gibi

Davullar, zurnalar ve serhat türküleri...

Yüzyıllardan beridir Altaylardan Tuna'ya

Bizim türkülerimizdir söylenen

Konuşan dil, bizim dilimizdir

Renk renk, nakış nakış uzayan toprak değildir

Kilimlerimizdir...

Bizim türkümüzde gurbet var artık.

Hasret var, yürek var, toprak var balam

Gönlümüzü sımsıcak alan topraklar

Altaylara, Tanrı Dağları'na dek uzar

Kim demiş vatanımız Edirne'den Kars'a kadar.

YAVUZ BÜLENT BAKİLER

Posoflu Aşık Müdami- Bizim

BİZİM

Ta Orta Asya’dan taşıp gelmişiz

Bu yurt arasından yapımız bizim

Çoğaldıkça garbı şarkı almışız

Derbent’te var Demirkapı’mız bizim

Biz örnek aldık Ceyhun’dan Nil’den

Sözüm hakikattir derun-i dilden

Surye’den Irak’tan hatta Babil’den

Kurre-i Arz kutru çapımız bizim

Bizden şamar yedi Urum, Ermeni

Beylik için ister fermanı

Bunu tasdik bilgi gider fermanı

Düşmana mal olan çöpümüz bizim

POSOFLU ÂŞIK MÜDAMİ

Bayram Durbilmez- Turnalar

TURNALAR

Uçun Türkiye’den esir yurtlara

Hicran yarasını sarın turnalar

İnleyen göllere, kanlı sırtlara…

Rüzgârla el ele verin turnalar

Nasılmış öğrenin Musul’la Kerkük

Düşleri yaralı, dertleri büyük

Boyunları yine kalmasın bükük

Yaralara merhem sürün turnalar

Bağdat’tan Türk yurdu Tebriz’e geçin

Sonra Heyder Baba dağını seçin

Şehriyarla bayram şerbeti için

Nevruz çiçekleri derin turnalar

Doğu Türkistan’a edin hareket

Sevinç gözyaşları kalplerde rahmet

Dirensin arzular, bitsin bu hasret

Esaret zincirin kırın turnalar

Kırım’ı düşleyen uğrar Kırım’a

Kırıma uğrayan ağlar kırıma

Akmescit, Akyar, Kerç, Eski Kırım’a…

Çığlıklara kulak verin turnalar

Başkurt, Altay, Tuva, Hakas elleri

Yakutya, Çuvaşya… Karlı belleri

Durbilmez aşmalı zor engelleri

Ayrılığa sürgü sürün turnalar…

BAYRAM DURBİLMEZ

Öksüz Dede- Tuna Türküsü

TUNA TÜRKÜSÜ

Misal-i cennettir evvel baharı

Açılır kırmızı gülü Tuna’nın.

Öter bülbülleri leyl ü nehârı

Eser bad-ı saba yeli Tuna’nın.

Alaman dağından beri geçmiştir

Engürüs ilinden yollar açmıştır,

Analar ağlatmış kanlar içmiştir

Söylemeye yoktur dili Tuna’nın.

Turaba gark olmuş yerdedir yüzü

Arzulayıp akar Karadeniz’i

Cemreler düştükçe sökülür buzu

Ovalara çıkar seli Tuna’nın.

Öksüz Aşık bunu böyle dedi mi

İmdi ovalara bastı kademi

Selamlamış Estergon’la Budin’i

Belgrad’a uğrar yolu Tuna’nın.

ÖKSÜZ DEDE

Deli Boran- Evvel Bahar Yaz Ayları Gelende

EVVEL BAHAR YAZ AYLARI GELENDE

Evvel bahar yaz ayları gelende

Akar boz bulanık seli Tuna’nın

Bülbüller ötüşür bahçelerinde

Gülü burca burca kokar Tuna’nın

İlkbaharda dalgalanıp coşmuşum

Analar ağlatıp kanlar saçmışım

Ataman dağından yollar açmışım

Yolu serhatlere uğrar Tuna’nın

Kimse bilmez nerdedir onun başı

Eksik olmaz yalısının döğüşü

Akıttı gözünden kan ile yaşı

Gölleri leşilen doldu Tuna’nın

Tuna derler yerdedir anın yüzü

Arzulanıp gider Karadenizi

Cemreler düşünce çözülür buzu

Denizlen cengi var deli Tuna’nın

Deli Boran bunu böyle dedi mi

Bu su böyle akar mıydı kadimi

Taşına koymuşum garip başımı

Yolu serhatlere uğrar Tuna’nın

DELİ BORAN

Kemalettin Kamu- Akdeniz'den Geçerken

AKDENİZ’DEN GEÇERKEN

Sular pırıl pırıl, rüzgârı mis kokulu,

Kuş uçmaz eski Türk kalyonlarının yolu.

Sağda, sıra dağlarla kabaran Anadolu,

Yeşil eteklerinde tükeniyor Toros'un.

Akşam pembeleşiyor bembeyaz tepelerde,

Eğiliyor bulutlar engine perde perde.

Dönüyorken kıyılar koyu bir laciverte,

Sesini dinliyorum sularda Barbaros'un.

Havada bir dost eli okşuyor derimizi,

Boynu bükük adamlar tanıyor sanki bizi;

İçimize çevirip nemli gözlerimizi.

Geçtik yabancı gibi yakınından Rodos'un.

KEMALETTİN KAMU

Ahmet İhsan Kırımlı- Kaz Dağları

KAZ DAĞLARI

Sarıkızı baş tacı yapmış

Omuzlarına maviler yeşiller örtmüş

Kaz dağları

Eteklerine çelenkler örülmüş

Zeytin Dağları

Işıl ışıl dereler susmuş

Bülbüller şakır

Sevgi pınar olmuş

İçinde akar

Kaz dağları Ege’ye

Buğulu gözlerle bakar

Mavi sular sabah akşam

Yüz kere, bin kere

Eteklerini öper, Kaz dağlarınınKAZ DAĞLARI

Sarıkızı baş tacı yapmış

Omuzlarına maviler yeşiller örtmüş

Kaz dağları

Eteklerine çelenkler örülmüş

Zeytin Dağları

Işıl ışıl dereler susmuş

Bülbüller şakır

Sevgi pınar olmuş

İçinde akar

Kaz dağları Ege’ye

Buğulu gözlerle bakar

Mavi sular sabah akşam

Yüz kere, bin kere

Eteklerini öper, Kaz dağlarının

Mehtap çıkmayagörsün

Midilli hemen göz kırpar Kaz dağlarına

Egeye nikâhlanmış Kaz dağları

Kadimden

Bu sevgi derindendir, derinden

Kimi zaman imbat

Kimi zaman da dalgalar

Aracılık yapar

Buluşurlar, öpüşürler

AHMET İHSAN KIRIMLI

Aşık Veysel-Tarlam Sana Üç Yüz Fidan Aşılasam

TARLAM SANA ÜÇ YÜZ FİDAN AŞILASAM

Tarlam sana üç yüz fidan aşlasam

Tarla coşar fidan coşar el coşar

Gücüm yetse hemen işe başlasam

Kazma coşar kürek coşar bel coşar

Muhitime örnek olsun maksadım

Sevinir evladım söylenir adım

Hız ile yürürdüm olsa kanadım

Yolcu coşar ayak coşar yol coşar

Çalışırsan toprak verir cömerttir

Emeksiz istemek dermansız derttir

Çalışmak insana büyük servettir

Kese coşar gönül coşar el coşar

Yılda bir kez çiçek açan ağaçlar

Hayatta insana ömür bağışlar

Her taraftan cıvıldaşır o kuşlar

Seher coşar bülbül coşar gül coşar

Güzelim zülüfü küpeyi saklar

Ağacın yaprağı meyvayı koklar

Mehtap ile birleşince yapraklar

Gölge coşar mehtap coşar dal coşar

Yel değdikçe sor ki dallar ne çeker

Irgalanır durmaz coşar hu çeker

Demişler ki bu dertleri bu çeker

Saz iniler Veysel ağlar tel coşar

ÂŞIK VEYSEL

Karacaoğlan- Eğer Benim İle Gitmek Dilersen

EĞER BENİM İLE GİTMEK DİLERSEN

Eğer benim ilen gitmek dilersen

Eğlen güzel yaz olsun da gidelim

Bizim iller kıraçlıdır aşılmaz

Yollar çamur kurusun da gidelim

Erisin dağların karı erisin

İniş seli düz ovayı bürüsün

Türkmen ili yaylasına yürüsün

Ak kuzular melesin de gidelim

Irak derler Karaman'ın ilini

Köprüsü yok geçemedim selini

Kervan yaylasını Perçem belini

Lale sümbül bürüsün de gidelim

Üç gün oldu bizim evler göçeli

Beş gün oldu Cihan suyun geçeli

Önü al önlüklü sarı peçeli

Hanım kızlar yürüsün de gidelim

Karac'oğlan der ki buna ne fayda

Merhamet kalmadı yoksulda payda

Bu ayda olmazsa gelecek ayda

On ik'ayın birisinde gidelim

KARACAOĞLAN

Şevki Aksoy- Türkmen Göçü

TÜRKMEN GÖÇÜ

Bir yanda beygir yüklü, diğer yanda eşşeği

Katarlamış deveyi, peşindeki köşşeği

Omuzunda tüfeği, sarmalanmış döşşeği

Bu göç Türkmen göçüdür, bilmiyorsan bil gardaş 

Sabah erken belli olur, çuvalının alası

Torosların ardıdır burada Türkmen yaylası

Bir hey tutturmuş gider, gelinle kaynanası

Bu göç Türkmen göçüdür, bilmiyorsan bil gardaş

Pınarları özlemiş, davar, koyun, kuzular

Orada bahar taptaze, yemyeşildir yazılar

Meleşir oğlakları, develer, bozular

Bu göç Türkmen göçüdür, bilmiyorsan bil gardaş

Varınca yaylasına kuruyor çadırını

Minderleri saf yündür, aratmıyor sediri

Tanrı misafirine canın bile yediri

Bu göç Türkmen göçüdür, bilmiyorsan bil gardaş

Şevki Aksoy diyor ki, koyuna kattı koçu

Ayrılmış yavrusundan, tekeyle gezer keçi

Ekim kasım derkene, geri yüklemiş göçü

Bu göç Türkmen göçüdür, bilmiyorsan bil gardaş

ŞEVKİ AKSOY

Türkmendağlı Hilmi Can- Göçün Destanı

GÖÇÜN DESTANI

Göç ettikçe dağdan, köyden, ovadan.

Oturacak yer kalmadı şehirde.

Kimi kopmuş, fakirlikle yuvadan.

Zengin rahat, fakirlik çok ülkede.

Parça parça oldu, köyün toprağı.

Kime yeter, üç beş kardeş olunca.

İcar tutsan, doyurmuyor ortağı.

Hayvanda az, otlaklar ev dolunca.

Saman bile alınıyor dışardan.

Köyler bomboş, sürülmüyor tarlalar.

Kıraç toprak, nasiplenmez yağmurdan.

Verimliyse zapt etmiştir ağalar.

Köyden gelen, yerleşiyor varoşa.

Devlet malı, kapış kapış oluyor.

Gecekondu yapıyorlar yokuşa.

Beş on çocuk, buralarda doğuyor.

Göçün sebebidir iş ve aşsızlık.

Biri yer biri bakar huzur olur mu?

Şaşırıp kalmışık, kötü başsızlık.

Türkmendağlı derki, hain durur mu?

TÜRKMENDAĞLI HİLMİ CAN

Nurettin Özdemir- Vatan

VATAN

Vatan,

Antalya'da bir mavi su,

Posof'ta bir çorak tarla,

Gümüşhane'de bir yemyeşil bahçedir.

Vatan,

Sivas yaylasında

Yıldız bakışlarıyla aydınlanan

Ipıssız bir gecedir.

Vatan,

Kelkit'te bir kardeş mezarı,

Zonguldak'ta bir maden işçisi,

Rize'de çay toplayan bir gelin

Ve seccadesinde namaz kılan bir ihtiyar annedir.

Vatan,

Ceylânpınar'da bir ince ceylân,

Edirne'de bir ince minaredir.

Vatan,

Hudut boylarında dalgalanan

Güzel bayrağımızda

Hare hâredir.

Vatan

Küçük ellerinin avuçladığı

Sade bir toprak parçası değil çocuğum,

Toprakla büyüyen bir kutsal düşüncedir

NURETTİN ÖZDEMİR

Hikmet Elitaş- Ben Anadoluyum

BEN ANADOLUYUM

Ben Anadolu’yum, Türk'ün vatanı,

Kaç hoyrat çiğnedi, döşümü benim.

Dolaşsan cihanın dört bucağını,

Bulaman bir başka, eşimi benim.

Bir yanım Akdeniz, bir yanım Ege,

Sor tarih söylesin, dünden bu güne

Erciyes şükreder, yükselip göğe

Erzurum'da gel gör, kışımı benim.

Gün olur Erzincan boynunu büker,

Sakarya’m derdini denize döker,

Her taşın altında bir şehit yatar

Bir seyret; dağımı, taşımı benim.

Konya'dan yükselir bir kutlu çağrı,

Yayılır doğudan, batıya doğru

Isparta’m gül kokar, kar boran Ağrı.

Bazen duman kaplar, başımı benim.

Hikmetî ' ye essiz vatan olmuşum

Ankara'yla kavl-i karar kılmışım,

Uygarlığa doğru menzil almışım,

Kâbus eylemeyin, düşümü benim.

HİKMET ELİTAŞ

İlhan Geçer- Gemlik İçin Mısralar

GEMLİK İÇİN MISRALAR

Bir Gemlik akşamı tuzlu ve ıslak

Gemlik kuşları zeytin yeşili

Bahar bahçelere uzanan dudak

Körfez sularında ay çini çini

Dar yüzlü evleri denize karşı

Penceresinde tosun kokan teyzeler

Masmavi gülümser sokaklar çarşı

Rüzgârın sevdalısı Kumra’dan eser

Bir özlem şarkısı dinmeyen

Tenha bahçelerde rüya dolu yaz

Bir şiir mısraları hiç silinmeyen

Dağlarını kucaklayan bulutlar beyaz

Alaca karanlıkta bir sarı demet

Unutulmuş aşkları çağırır gibi

Buğulu kadehlerden yansır gülüşü

Biz döneriz gönlümüz Gemlik'te kalır gibi

İLHAN GEÇER

Necati Cumalı- Kıyı

KIYI

İlk ışıklar suya değerken

Demir aldık

Bütün gün kıyı kıyı

Güneye doğru indik

Rüzgâr bizimleydi

Bizimle yunus balıkları

Üstümüzde beyaz bulutumuz

Kırışıklı çivit mavisiydi deniz

Yoksul köy gömütlüklerini andırır

Çıplak tepeler

Taş kırıklar, kekik kümeleri, akdikenler

Dağınık keçi sürüleri

Çiçekler meyveleriyle eteklerinde

Denize inerken tutuklanan

Katırtırnakları, yaban incirleri

Ahlatlar, bodur meşeler

Genç zeytinlikler yer yer

Bazen beyaz badanalı

Tek katlı bir damın

Kuyu ile kapı arasında

Gidip gelen kadını

Çamaşır serili nar ağaçları

Buradayım diyen bir kavak

Bu boş kıyı adına

Bize havlayan

Melez bir köpek

NECATİ CUMALI

Nuray Ayhan- Kerpiç Evler

KERPİÇ EVLER

Kerpiç evle kerpiç evler

Ne sıcaktır kim bilir

Mis gibi toprak kokar

Ülkemin gerçeğidir onlar

Ne vakit deprem oldu

Altı büyüklüğünde

Dayanamadı kerpiç evler

Hava soğuktu sabah ayazı

Müezzin okuyordu namaz uykudan hayırlı

Fay hattı çatladı

Feryatları duyan olmadı

Ne vakit gün ışıdı

Ülkemin acı gerçeği yıkıldı

Viran oldu

Ah yalan oldu kerpiç evler

Gencecik bedenler

Minicik yavrular toprağa kondu

Onların neydi suçu

Okçular kasabası uykuda depreme teslim oldu...

NURAY AYHAN

Tuncay Akdeniz- 17 Ağustos Depremi

17 AĞUSTOS DEPREMİ

Yedi nokta dörttür deprem şiddeti

Geceyi ikiye böldü bu deprem

İstanbul Sakarya Bursa İzmit i

Marmara'yı sanki deldi bu deprem

Gürültüyle bomba gibi patladı

Binaları beşik gibi salladı

Köprüler yıkıldı yollar çatladı

Bir gecede canlar aldı bu deprem

Depremin şiddeti gece duyuldu

Ana kalktı çocuğuna sarıldı

Kaçamadı bir köşeye yığıldı

Bebeğimi gece çaldı bu deprem

Enkazların altı hep insan dolu

Vücutları ezik kırılmış kolu

Kimi imdat diyor kurtarın beni

İnsanlara mezar oldu bu deprem

Sardı yurdumuzu acı felaket

Vatan kan ağlıyor bütün memleket

Yetişti imdada askerle millet

Başımızı derde saldı bu deprem

Tuncay feryat eder dayanmaz yürek

Enkazın altında yatıyor bebek

Anaları yavrum, yavrum diyerek

İçimizde acı kaldı bu deprem

TUNCAY AKDENİZ

Aşık Deli Hazım- Yasa Girdi

YASA GİRDİ

Bin dokuz yüz elli yedi senesi

Mayıs aylarında yıl yasa girdi

Semadan sidreye bir afet oldu

Canları götüren sel yasa girdi

Bir saatte dolu yağmur döküldü

Hep ağaçlar köklerinden söküldü

Cenazeler çöl ovaya ekildi

Cesedi körleyen mil yasa girdi

Vakit akşam idi karanlık çöktü

Öyle bir afet ki değdiğin yıktı

Çığlıklar bağlıklar ayyuka çıktı

Görenler ağladı el yasa girdi

Hiç kimsenin ağzın bıçak açmıyor

Kuşlar bile sersem olmuş uçmuyor

Bir yandan bir yana kimse geçmiyor

Vasıtalar durdu yol yasa girdi

Akıl ermez Yaradan'ın işine

Cenazeler geldi peşi peşine

Güller soldu aşk yok bülbül kuşuna

Bağlar harap oldu dal yasa girdi

Üzüntü başladı Deli Hazım'da

Yalan yoktur bu yazdığım yazımda

Matem vardır dertli öten sazımda

Perdeler gamlandı tel yasa girdi

DELİ HAZIM

Aşık Şarkışlalı Serdari- Kuraklık Destanı

KURAKLIK DESTANI

Nesini söyleyin benim efendim

Gayrı düzen tutmaz telimiz bizim

Garip bülbül gibi feryad ederim

Açılmadan soldu gülümüz bizim

Sefil rençberin tebdili şaştı

Borç kemali buldu boynundan aştı

İntikal parası binleri geçti

Dahi doğrulmaz belimiz bizim

Şu yalan dünyada hoş olamadım

Borçludan bir kere baş alamadım

Şu küçük öküze eş bulamadım

Söylemeden aciz dilimiz bizim

Sekiz ay kışımız dört ay yazımız

Açlığından telef olur bazımız

Kasım demeden buz tutar özümüz

Mayısta çözülür gölümüz bizim

Serdari sen gel de bu işi boşla

Çekil bir tekkeye tekbire başla

Vilayetim Sivas, yerim Şarkışla

Düşmez İstanbul’a yolumuz bizim

SERDARİ

Zeki Çelik- Sel Felaketi

SEL FELAKETİ

Ozon tabakası artık delindi,

Buzullar eridi afet göründü,

Ağaçlar yıkıldı yerde süründü,

Ansızın bastırdı sel felaketi.

Gökyüzü gürledi şimşekler çaktı,

Bulutlar boşandı aşağı aktı,

Ahşap binaları kolayca yıktı,

Hayvanı kıstırdı sel felaketi.

Mevsimler karıştı denge bozuldu,

Denizler kabardı dağlar süzüldü,

Yediden yetmişe herkes üzüldü,

İnsanı susturdu sel felaketi.

Bağ, bahçe, arazi göle dönüştü,

Araçlar su doldu caddeler şişti,

Engel tanımadı hızlıca geçti,

Bize kan kusturdu sel felaketi.

Haneler dağıldı herkes perişan,

Çözüm üretilmez çoktur konuşan,

Böyle bir ortamda nasıl çalışan,

Zeki'yi küstürdü sel felaketi.

ZEKİ ÇELİK

Sabiha Yüce- Uludere

ULUDERE

Uludere Uludere

Senin çalın söküldü mü

Güllü bostanın duvarı

Çay tarlaya döküldü mü

Kavakları sel götürdü

Kışın bunlar ne yakacak

Atatürk emir verirse

Seldeki evler kalkacak

Yağmur ile gelen dolu

Düzayak yürüttü seli

Gayrı bostan yıkılıyor

Biz ağlayak sefil karı

Güllü bostanın gülünü

Deste deste bağlamadım

Uludere’nin selini

Bir gevere çalamadım

Her derede kaynar gözler

Suda yatar sar’öküzler

Yeter verdin kadir Mevlâ’m

Ağlaşıyor öksüz kızlar

SABİHA YÜCEL

Ozan Cemay- Çığ Faciası

ÇIĞ FACİASI

Karlar yağmıştı son kışta,

İnceden inceden.

Dağlar, ovalar beyaz giyinmişti,

Gündüzün aydınlığında.

Sonra akşam geldi apansız,

Ayazlar esti karanlıklarda,

Uzaklarda bir baykuş öttü,

Ölüm soğukluğunda

Karlar koptu zirvenin dişlerinden,

Çığ kondu adı

Aşağılara doğru dörtnal gelirken,

Önce rüzgârı çarptı ölümün,

Duvarlar, damlar yıkıldı,

Beyaz balyozlarla.

Bazı insanlar öldü,

Ecel teri dökemeden.

Bazıları kurtuldu sessizce,

Bu korkunç hengâmeden.

OZAN CEMAY

Durdu Şahin- Günden Güne

GÜNDEN GÜNE

Toprak ana toparlıyor tohumu

Doludizgin dolaşıyor atlılar

Yağmurları bağlayanlar yok artık

Yangın yüreklere ulaşıyor sular

Kuşanmış kanatlarını kuşlar

Karalarda serinlik var, denizlerde sükûnet

Önümüzde eğiliyor yokuşlar

Her tarafa çoğalıyor bereket

DURDU ŞAHİN

Necdet Evliyagil- Nisan Düştü

NİSAN DÜŞTÜ

Nisan’da gülümsüyor

Çiçek açan dal

Aydınlığa kavuşan gökyüzü

Çatlayan toprak-tohum

Yeşillenen yaprak

Yaşantının mutluluğunu söylüyor

Kuşlar cıvıldıyor kuşlar

Yağmurun coşkulu sesinde

Yürekler temizleniyor

Toprağın bereketinde

İnsanlar seviniyor

Ilık sabah rüzgârları

Yeni bir huzur getiriyor

İnsanlar birbirine gülüyor

NECDET EVLİYAGİL

Aşık İmamoğlu- Çağlayı

ÇAĞLAYI

Geyik Dağı’nın dibinden

Çıkar çağlayı çağlayı

Silifke’nin tam içinden

Geçer çağlayı çağlayı

Toroslar yara yara

Mut’a her gün baka baka

Zeyne’ye göz ata ata

Akar çağlayı çağlayı

Eğri eğri yolları var

Besleyici kolları var

Göksu diye ünü var

Gelir çağlayı çağlayı

Yol boyunca bahçeleri

Bohçalarım akçaları

Silifke’de tarlaları

Sular çaplayı çağlayı

İmamoğlu yorgun yorgun

Yazın akar sargın sargın

Köyler ile sargın sargın

Gezer çağlayı çağlayı

ÂŞIK İMAMOĞLU

Halil Soyuer- Toprak

TOPRAK

Ne ararsan toprakta var,

Neyin vardır eş toprağa?

Varlığını sebil eyler,

Yaz toprağa, kış toprağa.

Hakkım hiç yitirmedi

Sürdün darlık getirmedi.

Ne ektin de bitirmedi,

Altındaki boş toprağa?

Onda nimet çeşit çeşit

Varlığın toprağa eşit

Yerden gelen sesi işit

Seller gibi taş, toprağa.

Günlerin mutlu mu olur?

Gönlün muratlı mı olur?

Yemeğin tatlı mı olur?

Geçilmezsen diş toprağa.

Topraktaki kalbi dinle,

Yüz borç alır, öder binle.

Vakit gelir her şeyinle

Kabul eyler, düş toprağa.

Koyun kuzu meleşince,

Ot bitirir ince ince,

Adı, TÜRKİYE’leşince

Kurban olur baş toprağa.

HALİL SOYUER

Ali Karaçay- Yaylalarda

YAYLALARDA

Gel… yalan dünyada sürek sefayı

Gönle toy, düğün var yaylalarda

Ova yeşil ırmak berrak gök mavi

Dağlar benek benek kar yaylalarda

İlkbaharda imrenirim toprağa

Nur yatar güneşten köşe bucağa

Tabiat dost oldu kucak kucağa

Sevgiyi, şefkati gör yaylalarda

Yaylada güneş var gül var koku var

Pınarlar çağlaşır uçuşur kuşlar

Hayat dolu aşk kokuyor yaylalar

Sadık âşıklara sor yaylalarda

Gönül otağ kurup bu yaz kırlarda

Eylenmek istiyor bir iki hafta

Tövbekâr olmuşken birçok günahta

Yine başlamamak zor yaylalarda

ALİ KARAÇAY

Aşık Deli Hazım- Bahar Geldi

BAHAR GELDİ

Gamlı gönlüm niye yaslı durursun

Seyreyle dağları yaz bahar geldi

Keklikler ötüşür geyikler meler

Sen de onlar ile gez bahar geldi

Neşeler çoğaldı şehirde köyde

Sular coşkun akar ırmakta çayda

Âşıklara ilham gelir bu ayda

Derdini deftere yaz bahar geldi

Aşiretler yaylasına göçüyor

Bu mevsim etrafa neşe saçıyor

Otlar türlü tevir çiçek açıyor

Topla tutam tutam diz bahar geldi

Kar eridi boz bulanık sel oldu

Kurumuş ağaçlar yeşil dal oldu

Geçen kış ayları bana yıl oldu

Derdi olmayana tez bahar geldi

Deli Hazım uyan uyuma böyle

Tabiat canlandı kalk seyir eyle

Mademki âşıksın hiç durma söyle

Sazın kılıfını çöz bahar geldi

AŞIK DELİ HAZIM

İgor Seviryanin- Bahar Günü

BAHAR GÜNÜ

Ilık mı ılık ve yaldızlı bir bahar günü

Şehrin gözünü de güneş kamaştırıyor işte!

İşte yeniden neşeliyim!

Sağlığım yerinde hiç bozulmayan gençliğim!

Kanım kaynıyor, yüreğim hep kırlara koşuyor

Sevdiğimle yarenlik bugünkü dileğim...

Uçsuz bucaksız işte sonsuza ulaşıyor ufuk çizgisi

Şarkıların en güzeli ve çiçekler sevdiğim.

Tarlalar boyu koşturmak arabaları!

Delikanlıca bir yarış ovalarda

Güneş bir yanıp bir sönüyor kadınların yanağında

Dost gözüyle görmek düşmanı!

Yapraklar hışırtılı şarkınız başlasın artık!

Otlar yeşersin! Renklenin bütün çiçekler!

Kötülük sokulmasın aranıza

Bozulmasın güzelliği bu günün!

İGOR SEVİRYANİN

Cemal Hoca- Yine Bahar Oldu

YİNE BAHAR OLDU

Yine bahar oldu dağlar başında

Güzellerin seyran zamanı geldi

Tütüyalar tüter yar yokuşunda

Her çiçeğin elvan zamanı geldi

Cümle kuşlar muradına erecek

Dudu kumru bahçelerde ötecek

Çiçek çimen kırmızı gül bitecek

Bülbüllerin figan zamanı geldi

Cemal Hocam destan oldum dillere

Nedendir gözyaşım döner sellere

Bizim çimenlere bizim göllere

Sunaların konma zamanı geldi

CEMAL HOCA

Aşık Huzuri- Lale Sümbül Açtı

LALE SÜMBÜL AÇTI

Lale sümbül açtı geldi nevbahar

Yemyeşil görünür çimenli dağlar

Herkesin gönlünde taze sevinç var

Goncasın gösterir bülbüle bağlar

İyş ü işret eder eshab-ı merak

Her sebzeyi yüze çıkardı toprak

Kuşlar yuva yapar ağaçlar yaprak

Irmaklar ses verir çalkanır çağlar

Bir ilaç yetiştir aman ey tabip

Kalmışım biçare kimsesiz garip

Bilmem bize yok mu sefadan nasip

Huzuri gurbette ah çeker ağlar

ÂŞIK HUZURİ

Aşık Beyani- Bugün

BUGÜN

Yüzü soğuk kışın ömrü bitince

Tabiat bir bayram eyledi bugün

Cehennemi başımızdan atınca

Her Türk birer türkü söyledi bugün

Bülbül gülün hasretini çekerken

Kayısılarla kiraz çiçek açarken

Dumanlar dağlarla şaka yaparken

Bulutlar gülerek ağladı bugün

Çiftçilerin bitti idi samanı

Allah bunaltmadı hali yamanı

Gariplerin yurda dönüş zamanı

Gurbette olanlar neyledi bugün

Hakk’ın hikmetiyle kar çokça düştü

Lodos düşmanıymış görünce şaştı

Ayağı kayınca dereye uçtu

Fırat, Murat coşup çoğaldı bugün

Ocak ayı gitti günü boğarak

Şubat ayı bitti boyun eğerek

Mart ayı uzadı bağrın dönerek

Şu nisan bahara bağladı bugün

Beyani der gayri sobayı söktük

Zamanla çağlayıp zamanla aktık

Çiçek toplamağa dağlara çıktık

İnsanlar cenneti boyladı bugün

ÂŞIK BEYANİ

Baki- Gazel

GAZEL

Zemine bad-ı hevadan çok akçe düştü yine

Pür itdi damen-i sahrayı toldı ceyb-i cibal

Günümüz Türkçesiyle

Yine yere rüzgâr sayesinde çok para düştü

Kırların eteği, dağların cebi para ile doldu

BAKİ

Antik Mısır/ Anonim- Nil

NİL

Nil’in taştığını görenler ürperir

Tarlalar gülümser boydan boya

Nehir kıyıları berekete kavuşur

Gökten dökülür Tanrı armağanları

Yüzü güler bütün insanların

Tanrıların yüreği şenlenir

Sular akıyor gürül gürül

Yükseliyor taşkın Nil

Günler uzadı

Geceler düzene girdi yine

Aylar rastgele değil artık

Tanrılar mutlu ve şen

Kahkahayla ve zevk içinde

Geçiyor hayat

ANONİM/ANTİK MISIR

Kul Mehmet- Be Yarenler Evvel Bahardır

BE YARENLER EVVEL BAHARDIR

Be yarenler yine evvel bahardır

Bülbül intizarlık kılar durmayıp

Kuşlar ahenk edip çığrışıp öter

Kalbin kasavetin siler durmayıp

Kadir Mevla’m kudretini bildirir

Daim ağlar kullarını güldürür

Menekşeler külahını kaldırır

Yeşil çemenlerde yeler durmayıp

Her ağaçlar sücü dolmuş içilmiş

Yeryüzüne ab-ı hayat saçılmış

Gök sümbül kırmızı lale açılmış

Güller ağzın açmış güler durmayıp

Misal-i Ravzadır Cennet-i Rıdvan

Firdevs bahçesine benzemiş cihan

Kırmızı hulleler giymiş erguvan

Selvi dalı başın sallar durmayıp

Bizim illerimiz aydın illeri

Çifte çifte bülbüllüdür dalları

Kul Mehemmed eydür seher yelleri

Yârin siyah zülfün böler durmayıp

KUL MEHMET

Karacaoğlan- Çukurova

ÇUKUROVA

Çukurova bayramlığın giyerken,

Çıplaklığın üzerinden soyarken,

Şubat ayı kış yelini kovarken,

Cennet dense sana yakışır dağlar.

Ağacımız yapraklarla donanır,

Taşlarımız bir birliğe inanır,

Hep çiçekler bağrınızda gönenir,

Pınarınız çağlar, akışır dağlar.

Rüzgâr eser, dallarınız atışır.

Kuşlarınız birbiriyle ötüşür,

Ören yerler bu bayramdan pek üşür,

Sümbül niçin yaslı bakışır dağlar.

Karac'oğlan, size bakar sevinir;

Sevinirken kalbi yanar, köyünür;

Kımıldanır hep dertlerim, devinir;

Yas ile sevincim yıkışır dağlar.

KARACAOĞLAN

Birri- Rubai

RUBAİ

Ezhâr ile gülşen yine oldu pür-zîb

Nakkaş-ı bahar eyledi özge tertîb

Berg-i gül-i asfer ile yer yer hâlâ

Ser-levha-i gül-zâr olundu tezhîb

Günümüz Türkçesi ile

Çiçekler ile gül bahçesi süs ile doldu

Bahar nakkaşı kendi düzeniyle sıraladı

Sarı gülün yaprağı ile yer yer hala

Gül tarlasının levhası yıldızlarla süslendi

BİRRİ

Antik Mısır/Anonim- Nil'e Övgü

NİL’E ÖVGÜ

Adın kutlu olsun Nil

Yerin dibinden fışkıran

Mısır’ı besleyen ulu ırmak

Varlığın gizli

Karanlıksın güpegündüz

Tanrı Ra, ovaları sula sürüleri doyur diye

Yaratmış seni

Denizden uzak çöllere

Su götürüp can veriyorsun

Gökten süzülen çiğdemsin

Yeryüzü Tanrısının gözdesi

Mısır Tanrısının baş tacısın

Elinden her iş gelen Ta’nın

Tezgâhlarına nimet getiriyorsun

Balıkların ulu hâkimi

Suyun armağanları

Bağrında taşıyorsun

Tapınaklar şölensiz kalmasın

Diye arpayı buğdayı

Yaratan sensin

Hızın kesilmeyegörsün

Soluk almaz olur insanlar

Yoksulluk kol gezer

Eksilir Tanrıların yiyecekleri

Ölüp gider milyonlarca kişi

Cimriliğin tutarsa korkuya kapılır bütün ülke

Yas tutar büyük küçük herkes

Nil kabarınca

Şenlik olur, bayram olur

ANONİM/ANTİK MISIR

Karacaoğlan- Yaz Gelip De Baş Ayları Doğunca-6

YAZ GELİP DE BEŞ AYLARI DOĞUNCA -6

Yaz gelip de beş ayları doğunca,

Kıvrım kıvrım gider yolu yaylanın.

Lâlesi, sümbülü boynun eğişin,

Rayihası tatlı gülü yaylanın.

Aktı pınarları, suyu çağlıyor,

İnim inim güzelleri ağlıyor.

Çıkmış anası da seyran eyliyor,

Efesi sürgüne gitti yaylanın.

Engininden yükseğine çıkılmaz,

Kaplan girse meşelerin sökülmez.

Kumaş yüklü tor taylağın çekilmez,

Evleri sürgüne gitti yaylanın.

Eşeli de Karac'oğlan, eşeli,

Altı yıl oldu sevdana düşeli.

Üstü boz topraklı, kaplan meşeli,

Güzeli sürgüne gitti yaylanın.

KARACAOĞLAN

Aşık Kul Ahmet- Yaz Gelip De Üç Ayları Doğunca

YAZ GELİP DE ÜÇ AYLARI DOĞUNCA

Yaz gelip de üç ayları doğunca

Filizlenip fidan olur ağaçlar

Dağlar burcu burcu çiçek açınca

Güzellere seyran olur ağaçlar

Yaprakları temiz koku taşırır

Dallarında kızlar güller devşirir

İnsanlara türlü yemek pişirir

Semalara duman olur ağaçlar

Davul olur meydanları inletir

Müzik olur nice halkı dinletir

Hele şu saz çok dertleri söyletir

Dertli kaval keman olur ağaçlar

Kimi düzgün kimisi de yan olur

Tüm kuşları dallarına kondurur

Yeryüzünü bir cennete döndürür

İnsanlara mihman olur ağaçlar

Kul Ahmet’im gölge olur gidene

Mahsulü bol verir hizmet edene

Meyvaları şifa verir bedene

Çok dertlere derman olur ağaçlar

ÂŞIK KUL AHMET